Reżyseria i tekst: Filip Jaśkiewicz
Opieka pedagogiczna: mgr Jerzy Jan Połoński
Scenografia, kostiumy, lalki: Aleksandra Wilk (ASP)
Opieka pedagogiczna: mgr Jerzy Jan Połoński
Scenografia, kostiumy, lalki: Aleksandra Wilk (ASP)
Opieka scenograficzna: dr Mateusz Mirowski
Muzyka:Berenika Wojnar (AM)
Muzyka:Berenika Wojnar (AM)
Opieka kompozytorska: dr hab. Sebastian Ładyżyński
Występują:
Antonina Lewicka
Bartek Krawczyk
Paweł Pacyna
Premiera 1.07.2021, godz.12.00, Sala 028/029
Gramy 2.07. 2021, godz. 12.00, Sala 028/029
Gramy 2.07. 2021, godz. 12.00, Sala 028/029
WIEK 12+
„Bliskość” to surrealistyczna opowieść o bardzo grubym chłopcu, który ma problem z
zaakceptowaniem tego jak wygląda.
Chłopiec nie ma łatwego życia, dziwne metody wychowawcze rodziców śnią mu się po
nocach, a w szkole typowo mu dokuczają. Nie wie co z tym zrobić, czeka; zapada się w
sobie tak głęboko, że znajduje się po drugiej stronie ciała. Ale nie wie po co żyć i nie
chce wracać… Oprócz niego w tym świecie są też inni, wytwory jego wyjątkowo bujnej
wyobraźni. Jego skóra, piersi, brzuch, fałdki, które chcą mu powiedzieć jedną rzecz:warto
żyć takim jakim, cię stworzono.
Czy chłopiec będzie chciał wrócić do świata realnego? Czy zaakceptuje siebie? Czy
odnajdzie w sobie małe rzeczy, które są jego wartością? Czy zrozumie, że ma do
zaoferowania coś więcej niż tylko to, jak wygląda? Czy oswoi wstyd?
Opowiadamy naszą historię przy wykorzystaniu technik teatru lalek takich jak mapety,
hybrydy, lalki stolikowe oraz środków teatru dramatycznego. Poprzez środki teatru lalek
chcemy też eksplorować nasz temat na poziomie metateatralnym – co oznacza
animować własne ciało? Czy możemy animować czyjeś ciało? Czy nasze ciało żyje?
Co nasze ciało chce nam powiedzieć?
Spektakl zrealizowany w ramach Programu Integracyjnego Uczelni Artystycznych Wrocławia
Projekt sfinansowany przez Wydział Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia
zaakceptowaniem tego jak wygląda.
Chłopiec nie ma łatwego życia, dziwne metody wychowawcze rodziców śnią mu się po
nocach, a w szkole typowo mu dokuczają. Nie wie co z tym zrobić, czeka; zapada się w
sobie tak głęboko, że znajduje się po drugiej stronie ciała. Ale nie wie po co żyć i nie
chce wracać… Oprócz niego w tym świecie są też inni, wytwory jego wyjątkowo bujnej
wyobraźni. Jego skóra, piersi, brzuch, fałdki, które chcą mu powiedzieć jedną rzecz:warto
żyć takim jakim, cię stworzono.
Czy chłopiec będzie chciał wrócić do świata realnego? Czy zaakceptuje siebie? Czy
odnajdzie w sobie małe rzeczy, które są jego wartością? Czy zrozumie, że ma do
zaoferowania coś więcej niż tylko to, jak wygląda? Czy oswoi wstyd?
Opowiadamy naszą historię przy wykorzystaniu technik teatru lalek takich jak mapety,
hybrydy, lalki stolikowe oraz środków teatru dramatycznego. Poprzez środki teatru lalek
chcemy też eksplorować nasz temat na poziomie metateatralnym – co oznacza
animować własne ciało? Czy możemy animować czyjeś ciało? Czy nasze ciało żyje?
Co nasze ciało chce nam powiedzieć?
Spektakl zrealizowany w ramach Programu Integracyjnego Uczelni Artystycznych Wrocławia
Projekt sfinansowany przez Wydział Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia
www.
